Nasiąkliwość jest konsekwencją porowatości. Im mniejsza porowatość tym niższa nasiąkliwość. Zarówno w kuchni, jak i w łazience płytki powinny mieć niską nasiąkliwość, najlepiej nie przekraczającą 3 %-w łazience i 6 % - w kuchni. Podłoga wykonana z takich płytek mniej się brudzi, trudniej wchłania tłuszcz i drobiny produktów żywnościowych.
Odporność mechaniczna podłogi powinna być duża, zwłaszcza w kuchni, gdzie jest bardziej narażona na uszkodzenia przez spadające naczynia czy akcesoria. Bardzo ważna jest twardość powierzchni , która w skali Mosha (od 1 do 10) powinna wynosić 5. Płytki kuchenne powinny mieć III, IV klasę ścieralności, a łazienkowe-I lub II. Istotna zarówno w kuchni, jak i w łazience jest też odporność na zaplamienie i działanie związków chemicznych oraz określenie śliskości podłogi. Oznacza się ją na podstawie normy niemieckiej DIN symbolami od R9 do R 13. Im jej wartość jest wyższa, tym lepiej, szczególnie tam, gdzie mieszkają osoby starsze, niepełnosprawne lub dzieci. Wielu producentów informuje, czy ich płytki są antypoślizgowe, nie podając wartości liczbowych. Płytki na ścianę do łazienki powinny charakteryzować się niską nasiąkliwością i odpornością na pęknięcia włoskowate oraz szok termiczny.